Denk je dat een boek schrijven gemakkelijk is? Soms wel, dan lijkt het of het vanzelf gaat. De ene zin na de andere verschijnt op mijn computerscherm. En voor ik het weet, heb ik al weer een hoofdstuk af.
Maar het gaat lang niet altijd zo vlot. Dan zit ik te zuchten en te zweten achter mijn toetsenbord. Hoe moet ik verder? Klopt deze zin wel? Is dit stukje niet een beetje saai? In zo'n geval vraag ik Lieneke en mijn dochters om hulp. Vaak kan ik dan weer verder, maar soms helpt dat zelfs niet.
Zo ben ik al heel lang bezig met een verhaal dat maar niet wil lukken. Wil je me helpen met ideeën? Heb je een idee dat ik echt kan gebruiken voor mijn verhaal? Dan krijg je een boek van mij als het uitkomt. Vergeet dus niet je naam en adres erbij te zetten!
Dit is mijn verhaal:
Het gaat over Sven. Op een avond haalt zijn vader hem op van de training in de sporthal. Het is slecht weer en het waait hard. De ruitenwissers van de auto zwaaien snel heen en weer.
Sven is moe van de training. Hij staart naar de regendruppels op het zijraam. Opeens ziet hij dat er een meisje in een rode regenjas oversteekt. Ze kijkt niet goed uit. Pap! schreeuwt hij. Pas op! Nog net op tijd geeft zijn vader een ruk aan het stuur.
De vader van Sven remt hard. Dan rennen ze allebei naar het meisje toe dat is gevallen. Gelukkig mankeert ze verder niets. "We brengen je naar huis," zegt Svens vader.
Het meisje zegt niet veel als ze achter in de auto zit, alleen hoe ze moeten rijden. Ze is jonger dan ik, denkt Sven, misschier acht of negen jaar. Omdat het warm is in de auto heeft ze haar kletsnatte regenjas uitgetrokken.
Na een tijd stopt de auto voor een stoplicht. Het regent niet meer. "Ik ga er hier wel uit," zegt het meisje. "Ik woon hier vlakbij. Heel erg bedankt." Voordat Sven en zijn vader nog iets kunnen zeggen, is ze al verdwenen.
Als ze bijna thuis zijn, ontdekt Sven dat de rode jas van het meisje nog op de achterbank ligt. Aan de binnenkant van de kraag ziet hij haar naam en adres staan: Nieske Kalma, Schoutenlaan 30.
De volgende dag fietst Sven met de jas naar het adres. Een mevrouw met kort grijs haar doet open. "Ik kom de jas van Nieske brengen," zegt Sven. "Die heeft ze gisteravond bij ons in de auto laten liggen."
Het gezicht van de mevrouw trekt helemaal wit weg. Met een bevende hand pakt ze de jas aan. "Ddat kan niet," stamelt ze. Er verschijnen tranen in haar ogen. "Nieske is drie jaar geleden verdwenen en nooit meer gevonden."
Hoe zou het verder kunnen gaan? Wie is Nieske? Wat is er met haar gebeurd? Wie is het meisje dat meereed in de auto? Wat heeft ze met Nieske te maken?
Help me met goede ideeën, zodat ik verder kan met mijn verhaal. Vergeet niet je naam en adres erbij te zetten.