Als schrijver maak ik veel mee, vooral als ik op school of in de bibliotheek kom om met kinderen te praten. Soms zijn het gebeurtenissen die me ontroeren of verrassen. Vaak ook gebeuren er dingen waar ik erg om moet lachen, gekke vragen bijvoorbeeld. Hier volgen een paar voorbeelden.
Een paar jaar geleden was ik op bezoek in een bibliotheek. Het was heel gezellig.
Alle kinderen hadden vragen voor mij, behalve één jongen
die helemaal achteraan zat. Toen het tijd was, begon ik mijn tas in te
pakken. Op dat moment ging de vinger van die jongen de lucht in. Ik was
heel benieuwd wat hij wilde vragen. Dat is vast een goede vraag, dacht
ik, want hij heeft er lang over kunnen nadenken.
"Wanneer gaat u verhuizen?" vroeg de jongen.
Ik was een beetje verbaasd. "Waarom vraag je dat?" wilde ik weten.
Toen wees hij naar de kale plek op mijn hoofd en zei: "Omdat u uw haar
al hebt ingepakt!"
Nog een gekke vraag:
Een jongen vroeg aan mij: "Welke schoenmaat heb jij?"
Ik dacht bij mezelf: laat ik eens een grapje uithalen.
Ik trok mijn schoen uit en zei: "kijk zelf maar."
De jongen gaf mijn schoen toen de hele klas door en iedereen kneep zijn
neus dicht. Maar het ergste moest nog komen. Toen ik even niet oplette,
heeft diezelfde jongen mijn schoen verstopt. Na afloop moest ik op één
sok en op één schoen de hele klas door om mijn schoen te
zoeken. Wat heb ik geleerd? Dat ik nooit meer mijn schoen uittrek.
Mijn vragenschrift
De allergekste vragen schrijf ik op in een schriftje.
Ik zal er een paar noemen:
Wat vind je van Katja Schuurman?
Wat voor tandpasta gebruik je?
Wat doe je als je dochters dood zijn?
Wat was je oorspronkelijke kleur haar?
Waarom zit je haar zo raar en niet gewoon plat?
Hoe kom je aan die wallen onder je ogen?
Hoe laat bent u geboren?
Hou je van klussen?
Ga je altijd met de kledingmode mee?
Wat vind je van macaroni, zuurkool, andijvie, pizza en patat?
Ontroerend
Soms maak ik iets mee dat niet alleen grappig is, maar ook ontroerend.
Zo zat ik een keer met een heleboel kinderen in een grote kring. Naast
mij zat een klein, ondeugend meisje dat het leuk vond om mij een beetje
te plagen. Om haar terug te plagen, deed ik net of ik haar niet zag als
ze haar vinger opstak. Eindelijk zei ik: "en… wat wil je nou zo graag
vertellen?"
Toen zei ze met een ernstig gezicht: "ik wil jou graag een kus geven."
Iedereen begon haar uit te lachen, maar ze trok zich er niets van aan.
Op allebei mijn wangen kreeg ik een dikke kus. "Waarom doe je dat?" vroeg
ik een beetje verlegen. Ze antwoordde: "omdat ik je zo zat te plagen,
maar ik vind je eigenlijk hartstikke aardig."